KAYNUKA
OĞULLARININ SÜRGÜNÜ
Yahudiler, Bedir Savaşı'ndan
önce de müslümanlara kin beslemeye başlamışlardı. Müslümanlar,
Bedir'de galip gelince Yahudiler, onlara kinlerini ve hilelerini daha
da artırdılar. Müslümanların aleyhine hileler düzmeye,
entrikalar çevirmeye başladılar. Müslümanlarla olan ahidlerini/sözleşmelerini
bozdular. İşte o zaman müslümanlar, onlara çok şiddetli oldular.
Onlardan bir çirkinlik açığa çıkınca hemen onlara
vuruyorlardı. Yahudiler, müslümanların kendilerini şiddetle
yakalamalarından korktular. Fakat geri duracakları yerde müslümanlara
git gide eziyetlerini artırıyorlardı.
O eziyetlerden biri de şu idi :
Araplardan bir kadın, Kaynuka Yahudilerinin çarşısına
beraberlerinde zinet eşyası olduğu halde gelip onları satmak için
bir Yahudi kuyumcunun yanına oturmuştu. Bir Yahudi gelip o kadının
haberi olmadan gizlice arkasından eteğini sırtına bir dikenle
tutturdu. Kadın kalkınca edeb yerleri gözüktü. Yahudiler, kahkaha
atarak güldüler. Kadın feryad ederek bağırdı. Bunun üzerine
müslümanlardan bir adam, kuyumcu Yahudinin üzerine saldırdı. Ve
onu öldürdü. Yahudiler de o müslümana hiddetlenip onu
öldürdüler. O müslümanın yakınları, Yahudilere karşı diğer
müslümanlardan yardım istedi. Müslümanlar, Yahudiler üzerine
hucüm ettiler. Böylece müslümanlarla Yahudiler arasında niza (çekişme)
vaki oldu.
Resul (sas),Yahudilerden müslümanlara
eziyet etmekten ellerini çekmelerini istedi. Fakat onlar, kızgınlıklarını
açıkladılar. Bunun üzerine Resul (sas), müslümanlarla beraber çıkıp
Kaynuka oğullarını şiddetli bir şekilde muhasara ettiler. Resul (sas),
müslümanların ileri gelenleri ile istişare ettikten sonra, Kaynuka
oğullarının hepsinin öldürülmesini kararlaştırdı. Abdullah b.
Ubey b. Selul, Resulullah'a geldi. Bu adamın müslümanlarla anlaşması
olduğu gibi Yahudilerle de anlaşması vardı. Ve dedi ki: "Ya
Muhammed, benim mevalime müttefiklerime, bundan ise Yahudileri
kasdediyor) ihsanda bulun." Nebî (sas), aldırış etmedi.
Abdullah, istediğini tekrarladı. Nebî (sas) ise, ondan yüz
çevirdi. Adam, iyice yalvarıp ısrar etti. Nebî (sas), bu iyilik ve
merhametle Medine'deki gerginlik gider diye düşündü ve onların
öldürülmemelerini fakat Medine'den sürgün edilmelerini kararlaştırdı.
Yaptıkları kötülüklere bir ceza olarak Medine'den uzaklaştırıldılar.
Onlar da sürgün edilmelerine boyun eğdiler ve Medine'den
uzaklaştılar. Kuzey tarafa gittiler. Ta Şam'da Ez'raat denilen yere
ulaştılar.
|