2- İCAR

İcar/kiralama, bir bedel karşılığı menfaat üzerinde akittir. Üç çeşit icar vardır:

1- Sözleşmenin, malların menfaatleri üzerinde yapıldığı kiralama. Evler, hayvanlar, binekler v.b. kiralanması gibi.

2- Sözleşmenin, işin menfaati üzerine yapıldığı kiralama. Belirli işler için meslek sahipleri ve zanaatkârların kiralanmaları gibi. Dolayısıyla hakkında sözleşme yapılan, işten hasıl olan menfaat olmaktadır. Boyacı, demirci, marangoz v.b. kiralanması gibi.

3- Sözleşmenin, şahıstan elde edilen menfaat üzerine yapıldığı kiralama. Hizmetçi, amele/işçi v.b. kiralanması gibi.

Kiralama bütün çeşitleriyle Şer’iata göre caizdir.

Allah’u Teâlâ şöyle dedi:

وَرَفَعْنَا بَعْضَهُمْ فَوْقَ بَعْضٍ دَرَجَاتٍ لِيَتَّخِذَ بَعْضُهُمْ بَعْضًا سُخْرِيًّا    “Onların bir kısmı diğer bir kısmına iş gördürsün diye, kimini kimine dereceler ile yükselttik."[1]   فَإِنْ أَرْضَعْنَ لَكُمْ فَآتُوهُنَّ أُجُورَهُنَّ “Eğer onlar sizin için emzirirlerse onlara ücretlerini verin.”[2]

Beyhakî, Ebu Hureyre yoluyla Nebi ^{SallAllah’u Aleyhi Vesellem}’in şöyle dediğini rivayet etti:  من استأجر أجيرا فليعلمه أجره  “Kim bir ücretli kiralarsa, ona ücretini bildirsin.”[3]

Buhari de şunu rivayet etti: “Nebi ^{SallAllah’u Aleyhi Vesellem} ve Sıddîk (Ebu Bekir), El-Dîloğullarından bir adamı tecrübeli bir yol rehberi olarak kiraladılar.”[4]