Baba, evin reisi, komutanı ve evde söz sahibi olduğuna göre çocuğun velayetinin babaya ait olması da kaçınılmazdır. Bu nedenle baba, çocuklarının velisidir. Baba, küçük olsun büyük olsun mükellef olmayan erkek ve kız çocuklarının canlarında ve mallarında velayet sahibidir. Çocuğun henüz memede olması durumu değiştirmez.

Şahıs küçük te olabilir büyük de olabilir. Büyükler akıl sahibi olabilir de olmayabilir de. Eğer kişi büyük olup akıl sahibi ise, canı ve malı açısından kimse ona velayet edemez. Zira o kendi işlerine bakabilir; buna rağmen velayet hakkı babada kalmaya devam eder. Ancak küçük ise veya büyük olup ta akıl sahibi değilse; mecnun veya bunamış ise, kendi velayetine sahip olamaz. Çünkü o, bundan acizdir. Bu durumda velayeti babasına ait olur. Küçük olma veya akılsızlık niteliği devam ettiği sürece babanın velayeti de devam eder. Ancak küçük çocuk baliğ olursa veya büyük çocuk delilikten, bunaklıktan kurtulursa babanın velayeti kalkar. Artık kendi işinin velisi olur. Babanın onlar üzerindeki velayeti menbud ve müstehab olarak devam eder. Çünkü sürekli olarak velayet hakkı babaya aittir.