Halife olmayı isteyip, bu uğurda mücadele etmek tüm
Müslümanlara caizdir. Hilâfet için yarışmayı yasaklayan
herhangi bir nâsla karşılaşmadık. Ayrıca bu konu
mekruhlardan da değildir. Nitekim sahabelerin Rasulullah
SallAllah’u Aleyhi
Vesellem'in cenazesi yatağında beklerken
Saideoğulları sakifesinde Hilâfet için mücadele ettikleri
sabittir. Yine Ömer RadıyAllah’u Anh’un
vefatından önce tespit ettiği, hepsi de Ashab-ı Kiramdan
Rıdvanullahi Aleyhim olan altı kişilik şûra
heyetinin tüm sahabelerin gözü önünde Halifelik için
birbirleriyle çekiştikleri ve sahabelerin bu uygulamayı
kerih görmeyip sükût ettikleri de sabittir. Bu deliller
Hilâfet’e talip olmanın, ona ulaşmak için çaba sarfetmenin,
fikir ve delil göstererek tartışmanın caiz olduğuna dair
sahabelerin icmasına işaret etmektedir.
Hadislerle bize ulaşan yöneticiliğe talip olmanın
nehyedilişi meselesine gelince:
Bu rivayetle, Ebu Zer gibi emir olması doğru olmayan zaaf
sahibi kişilerin emir olma isteklerini yasaklamaktadır.
Ancak yönetici olması uygun kişilerin emirliğe talip olması
caizdir. Nitekim Amr b. As, yöneticiliğe talip olduğunda
Rasul SallAllah’u
Aleyhi Vesellem onu vali yaptı. Yöneticilik
vasıflarına sahip kişiler Rasulullah
SallAllah’u Aleyhi
Vesellem'e yönetici olmak için başvurduklarında
bu fiili kötü görmemiş hatta onları yönetici yapmıştır. O
halde hadislerde nehyedilen husus yöneticiliğe ehil olmayan
kişilere has bir durumdur. Rasulullah
SallAllah’u Aleyhi
Vesellem'in bir yandan yöneticiliğe talip
olanları yönetici yaparken bir yandan da yöneticiliğe talip
olmayı yasaklaması, bu yasağın yöneticiliğe ehil olmayanlara
has bir yasak olup mutlak bir nehiy olmadığını gösterir.
|