İslamdevleti.net "…Sonra da Nübüvvet Metodu üzere (Raşidi) Hilâfet olacaktır." [Ahmed b. Hanbel] – Hizb-ut Tahrir HizbutTahrir
İLGİLİ HABERLER
Şehit Tahsinov Abdürrahim Abdülkafarifiçov, takva ve dindarlığı ile bilinen Müslüman bir ailenin çocuğu olarak Andican kentinde 1971 yılında dünyaya geldi. Ebeveyni, onu İslami usullere göre terbiye etti ve doğru İslami eğitim ile onu yetiştirip büyüttü. Dolayısıyla dürüst, güvenilir ve takvalı bir Müslüman için bir örnek oldu.
Abdürrahim, Müslümanların içinde bulunduğu sefalet ve çöküntüyü fark edince, onun o tertemiz yapısı, bu acı gerçeği değiştirmek için onu çalışmaya itti. Bu sırada Abdürrahim -Allah rahmet eylesin-, Hizb-ut Tahrir’in fikirleri ile tanıştı, kültürünü öğrendi. Ardından bu bozuk vakayı değiştirmek için Hizb ile çalışmak üzere ona katıldı. Çok kısa zaman içinde Hizbin aktif üyelerinden biri oldu. O andan itibaren Allah’ın kelimesini yüceltmek için bir an olsun bile durmadı. Kararlılık ve sebatı hiç bir zaman zafiyete uğramadı. Allah konusunda hiç bir kınayıcının kınamasından korkmadı. Zalimlerin zulüm ve baskısı onu yolundan alıkoymadı.
Abdürrahim, uzun yıllar boyunca Hizbin Özbekistan sorumluluğunu yaptı. Hizbin orada çalışmalarına önderlik etti. Abdürrahim -Allah rahmet eylesin- Andican’dan Taşkent’te taşınınca, mücrim Özbekistan istihbaratı, 2006 yılında onu tutukladı. Yıllarca hapiste yattı. Bu süre boyunca bile Allah’a olan imanında, taşıdığı fikre ve uğruna çalıştığı amacında, sabır, sebat ve metanetinde dünya âleme örneklik teşkil etti. Zira mücrim ve Yahudi Özbekistan tiranı Kerimov’un cellatları tarafından ona karşı uygulanan onca işkence, vahşet ve tüm baskı yöntemlerine rağmen hiç bir zaman eğilmedi, bükülmedi. Ya da sabır ve sebatı zayıflamadı. Hizb-ut Tahrir’den kopmasını ve onun tertemiz saf fikirlerinden ayrılmasını sağlayamadı. Uğruna çalıştığı amacından, İslami Hilafet Devletini kurarak İslami hayatı yeniden başlatma hedefinden kıl payı dahi saptıramadı.
Bu durum karşısında küplere binen Kerimov’un uşaklarını, onu öldürmek ve ondan kurtulmanın yollarını aradılar. 18 Haziran gecesi zifiri karanlıkta mücrim rejimin istihbarat sürüngenleri, Abdürrahim -Allah rahmet eylesin- kardeşimizin temiz bedenine mikrop enjekte ettiler. Her zamanki gibi Abdürrahim’in vücudundaki işkence izlerini gizlemek amacıyla da Özbekistan istihbaratı, cesedinin bir an önce defnedilmesi için ailesine baskı yaptı.
Allah’tan Abdürrahim kardeşimizi Raşidi Hilafet Devleti için çalışırken şehit olanlar zümresinden eylemesini temenni ederiz. İnşaAllah onu Muktedir bir Hükümdarın huzurunda, doğruluk meclisinde Nebilere, Sıddıklara, şehitlere ve Salihlere komşu eyler. Dünyadan ayrılıp giden şehidin ailesine de başsağlığı dileklerimizi iletiriz. Allah Subhânehu ve Teâlâ’dan ailesine sabır ve metanet vermesini niyaz ederiz. Ahiret hayatında cennette İnşaAllah onları bir araya getirir. O cennet ki genişliği, yeryüzü ve gökyüzü kadardır. Orada ayrılık, gözyaşı ve hiçbir sıkıntı yoktur. Biz, onlara oğullarının ve diğer şehitlerin kanının asla heder olmayacağına dair söz veriyoruz. Çünkü İnşaAllah yakında kurulacak Hilafet Devleti, mücrim Yahudi Kerimov’dan, onun tüm uşak ve zalim zebanilerinden bütün bunların intikamını alacak, dünyada hesabını soracaktır. Ahiret azabı ise daha büyüktür keşke bilselerdi.
وَلاَ تَحْسَبَنَّ الَّذِينَ قُتِلُواْ فِي سَبِيلِ اللَّهِ أَمْوَاتًا بَلْ أَحْيَاء عِندَ رَبِّهِمْ يُرْزَقُونَ فَرِحِينَ بِمَا آتَاهُمُ اللَّهُ مِن فَضْلِهِ وَيَسْتَبْشِرُونَ بِالَّذِينَ لَمْ يَلْحَقُواْ بِهِم مِّنْ خَلْفِهِمْ أَلاَّ خَوْفٌ عَلَيْهِمْ وَلاَ هُمْ يَحْزَنُونَ يَسْتَبْشِرُونَ بِنِعْمَةٍ مِّنَ اللَّهِ وَفَضْلٍ وَأَنَّ اللَّهَ لاَ يُضِيعُ أَجْرَ الْمُؤْمِنِينَ “Allah yolunda öldürülenleri sakın ölüler sanma. Bilakis onlar diridirler, Rableri katında Allah’ın, lütfundan kendilerine verdiği nimetlerin sevincini yaşayarak rızıklandırılmaktadırlar. Arkalarından kendilerine ulaşamayan (henüz şehit olmamış) kimselere de hiçbir korku olmayacağına ve onların üzülmeyeceklerine sevinirler. (Şehitler) Allah’ın nimetine, keremine ve Allah’ın, müminlerin ecrini zayi etmeyeceğine sevinirler.” [Ali İmran 169-171]
